ADEAMUS AD MONTEM FODERE, p.... CUM PORRIBUS NOSTRUS
TraducciónVAMOS AL MONTE A PLANTAR PATATA CON NUESTRAS AZADAS
Si hubieras estudiado latín, no hubieras penado gilipolleces,( con perdón ).
La importancia del latín
Moderadores: trasgu123, sargentodehierro, psmito, zuku, Arano
- Aleajactaest
- Coronel
- Mensajes: 1495
- Registrado: Mié Ago 03, 2011 6:17 pm
- Cuerpo: Guardia Civil
- Situacion: Retiro por incapacidad
- Ubicación: Barcelona, Spain
Re: La importancia del latín
Haec ego non multis [scribo], sed tibi: satis enim magnum alter alteri theatrum sumus
("Yo no escribo esto para muchos, sino para ti: pues bastante teatro formamos entre tú y yo").
("Yo no escribo esto para muchos, sino para ti: pues bastante teatro formamos entre tú y yo").
La plenitud e incorruptibilidad de un ser implica no solo estar libre de preocupaciones, sino el no causárselas a otro. (Máximas capitales, I Epicuro).-
- felix102
- Teniente Coronel
- Mensajes: 817
- Registrado: Lun May 10, 2010 6:32 pm
- Cuerpo: Otros
- Situacion: Otros
Re: La importancia del latín
Cuiusvis hominis est errare, nullius nisi insipientis in errore perseverare
"Cualquiera puede errar, pero sólo el necio persevera en su falta".
"Cualquiera puede errar, pero sólo el necio persevera en su falta".
Pasé la mitad de mi vida preocupándome por cosas que jamás iban a ocurrir”
Re: La importancia del latín
Para Aleajactaest y Felix 102,
Gracias caballeros, ¡¡ Tomo nota !!
Gracias caballeros, ¡¡ Tomo nota !!
- GALLETO
- General de Brigada
- Mensajes: 2480
- Registrado: Sab May 03, 2008 6:15 pm
- Cuerpo: Otros
- Situacion: Otros
- Ubicación: Terram Marini (San Xiao de Ancorados)
Re: La importancia del latín
Para los amantes del latín, seguramente ya lo conoceis, pero para los que no lo conozcan, os propongo la lectura de una traducción un poco particular del Quijote que seguramente os hará sonreir un poco, que buena falta nos hace a todos.
El libro en cuestión es "Don Quijote de la Mancha en latín macarrónico", escrito por Don Ignacio Calvo, "cura de misa y olla".
Os adelanto un fragmento:
CAPITULUM PRIMERUM
In isto capítulo tratatur de qua casta pajarorum erat dóminus Quijotus et de cosis in quibus matabat tempus
In uno lugare manchego, pro cujus nómine non volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus, quidam fidalgus de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo. Manducatoria sua consistebat in unam ollam cum pizca más ex vaca quam ex carnero, et in unum ágilis-mógilis qui llamabatur salpiconem, qui erat cena ordinaria, exceptis diebus de viernes quae cambiabatur in lentéjibus et diebus dominguis in quibus talis homo chupabatur unum palominum. In isto consumebat tertiam partem suae haciendae, et restum consumebatur in trajis decorosis sicut sayus de velarte, calzae de velludo, pantufli et alia vestimenta que non veniut ad cassum.
... ... ... ... ... ...
TRADUCIDO
CAPÍTULO 1: Que trata de la condición y ejercicio del famoso hidalgo D. Quijote de la Mancha
En un lugar de la Mancha, de cuyo nombre no quiero acordarme, no ha mucho tiempo que vivía un hidalgo de los de lanza en astillero, adarga antigua, rocín flaco y galgo corredor. Una olla de algo más vaca que carnero, salpicón las más noches, duelos y quebrantos los sábados, lentejas los viernes, algún palomino de añadidura los domingos, consumían las tres partes de su hacienda. El resto della concluían sayo de velarte, calzas de velludo para las fiestas con sus pantuflos de lo mismo, los días de entre semana se honraba con su vellori de lo más fino.
San Google os puede ayudar mucho a completar la lectura. Un saludo.
El libro en cuestión es "Don Quijote de la Mancha en latín macarrónico", escrito por Don Ignacio Calvo, "cura de misa y olla".
Os adelanto un fragmento:
CAPITULUM PRIMERUM
In isto capítulo tratatur de qua casta pajarorum erat dóminus Quijotus et de cosis in quibus matabat tempus
In uno lugare manchego, pro cujus nómine non volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus, quidam fidalgus de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo. Manducatoria sua consistebat in unam ollam cum pizca más ex vaca quam ex carnero, et in unum ágilis-mógilis qui llamabatur salpiconem, qui erat cena ordinaria, exceptis diebus de viernes quae cambiabatur in lentéjibus et diebus dominguis in quibus talis homo chupabatur unum palominum. In isto consumebat tertiam partem suae haciendae, et restum consumebatur in trajis decorosis sicut sayus de velarte, calzae de velludo, pantufli et alia vestimenta que non veniut ad cassum.
... ... ... ... ... ...
TRADUCIDO
CAPÍTULO 1: Que trata de la condición y ejercicio del famoso hidalgo D. Quijote de la Mancha
En un lugar de la Mancha, de cuyo nombre no quiero acordarme, no ha mucho tiempo que vivía un hidalgo de los de lanza en astillero, adarga antigua, rocín flaco y galgo corredor. Una olla de algo más vaca que carnero, salpicón las más noches, duelos y quebrantos los sábados, lentejas los viernes, algún palomino de añadidura los domingos, consumían las tres partes de su hacienda. El resto della concluían sayo de velarte, calzas de velludo para las fiestas con sus pantuflos de lo mismo, los días de entre semana se honraba con su vellori de lo más fino.
San Google os puede ayudar mucho a completar la lectura. Un saludo.
ANTES DE NAVEGAR, PIENSA EN LA VENTAJA QUE SUPONE ESTA PÁGINA PARA TODOS LOS USUARIOS.
UN SIMPLE "CLICK" EN LA PUBLICIDAD AYUDARÁ A QUE PUEDA SEGUIR MANTENIÉNDOSE. GRACIAS
UN SIMPLE "CLICK" EN LA PUBLICIDAD AYUDARÁ A QUE PUEDA SEGUIR MANTENIÉNDOSE. GRACIAS